Op 7 juni meldt hij dat er uit zijn linkeroog veel vocht komt na zacht wrijven op het onderste ooglid. Het vocht is weliswaar transparant maar warm. Dat laatste is alarmerend. Onze vrees is een hoornvliesperforatie. In de 2 dagen daarna daalt de oogdruk, zijn oog voelt als een plumpudding. Hij ziet rare lichtpunten.
Dr. Zaal bevestigt telefonisch de risico’s en onderzoekt Max op woensdag 10 juni. Een hardnekkige erosie in het hoornvlies blijkt een perforatie geworden te zijn. Het vocht komt inderdaad uit de (voorste) oogkamer. Max wordt direct opgenomen in VUmc en een donorhoornvlies wordt besteld. ‘s Avonds transplanteert dr. Zaal een stuk van de donorcornea in het linkeroog. De ingreep duurt 2,5 uur onder plaatselijke verdoving. Hoewel Max er helemaal kapot van is staat hij donderdagmorgen fris en vrolijk op. 16 hechtingen. De oogdruk bouwt opnieuw op. Donderdagavond komt hij weer thuis, krachtig en vrolijk als altijd. De vooruitzichten zijn redelijk, het risico van weefselafstoting zal onderzocht moeten worden.
Geef een reactie